یکی از ویژگی های لازم و ضروری برای هر سخنران، نویسنده و مبلّغی شناختِ مخاطب یا مخاطب شناسی می باشد. رعایت این ویژگی باعث می شود که از همان لحظه های آغازینِ گفتار یا نوشتار، مخاطبان، جذب مفاهیم یا موضوعات شده و تا پایان ارتباطی تأثیر گذار و تمام عیار با فرستنده پیام برقرار نمایند و در خود نوعی روشنگری نسبت به خواسته هایشان احساس نموده و هر بحثی را پاسخی به پرسشهای خود دانسته و فرستنده پیام را دارای سلیقه ای شایسته، دیدگاهی نو و با خبر از نیازهای روز و صاحب نظر در مسائل فکری فرهنگی امروز و فردای جامعه بیابند. پروردگار حکیم این ویژگی ضروری مبلغ را تحت عنوان «بصیرت» یاد کرده و به رسول خدا چنین می فرماید: «قل هذهِ سبیلی اَدعوا الی اللّه علی بصیرة اَنا و من اتّبعَنی»

بگو این است راه من که من و هر کس پیروی ام کرد با بصیرت و بینائی به سوی خدا دعوت می کنیم.

اساسا برای بهره گیری و بهره دهی در هر کاری انسان نیازمند به شناخت و آگاهی می باشد. از این رو شناخت و بینش صحیح در امر جوانان برای هدایت و راهنمائی آنان یک امر ضروری و واجب می باشد. حضرت رسول (صلی الله علیه و آله) می فرماید: «مَن عَلی غیرِ عِلمٍ کان ما یُفْسِدُ اکثَر مِمّا یُصْلِح»

«هر که بدون دانش وارد کاری شود بیشتر مایه فساد است تا اصلاح...»

ویژگی های جوان

ابتدائی و اساسی ترین گام برای یک مبلّغ دینی در جهت برقراری یک ارتباط زنده و پویا شناسائی ویژگیهای روحی و توانائی های جوان می باشد.

نوجوانی نوروز عمر انسان و مرز ناپیدای کودکی و جوانی و آغاز فراز و نشیبهای روحی، جسمی، تحصیلی، اجتماعی و فرهنگی خواهر بود. نیاز به همدل و همراه، تخلیه انرژی تراکم بدن، دغدغه های روانی نسبت به موفقیت یا شکست در تحصیل، ورود آرام به جامعه و پیدا کردن شخصیت و موقعیت اجتماعی و هجوم پر شتاب